Dziura pod Świstową Studnią
49°14′28″N 19°55′27″E/49,241167 19,924250| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
12,5 m |
| Głębokość |
2,5 m |
| Deniwelacja |
3,5 m |
| Wysokość otworów |
1692 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
170 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
22 października 1982 roku |
| Odkrywca |
A. Wilczek i I. Felisiak |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.35 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′28″N 19°55′27″E/49,241167 19,924250
| |
Dziura pod Świstową Studnią – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w ścianach opadających z Kotlin do Niżniej Świstówki, w pobliżu Jaskini Wilczej i jaskini Świstowa Studnia, na wysokości 1692 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 12,5 metrów, a jej deniwelacja 3,5 metra[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi niewielka salka znajdująca się niedaleko małego otworu wejściowego i odchodzący z niej idący stromo w dół korytarz kończący się niedostępnymi szczelinami[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są mokre, rosną na nich mchy i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli A. Wilczek i I. Felisiak z AKG Kraków w październiku 1982 roku. Badania przeprowadzone w 1998 roku wykazały, że istnieje połączenie szczelinami pomiędzy Partiami za Kolankiem w Jaskini Wielkiej Śnieżnej a Dziurą pod Świstową Studnią[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-14].